Halil Özer

Galatasaray’da bir rapor konusu var. Tam muamma...
İki sene önce Burak Elmas ve yönetimi, divan başkanlığına başvurarak bir araştırma komisyonu kurulmasını istedi. Gerekçesi ise kendilerinden önceki yönetim döneminde yaşanan ve halen davası görülen Florya forma hırsızlığı ile ödenen yüksek menajer paraları...
Eldeki tüm belgelerde Divan’a teslim edildi. Komisyon kuruldu. Araştırmalar yapıldı ve bir rapor hazırlandı. Buraya kadar her şey yolunda...
Ancak rapor ortada yok. Sonuç nedir bilen yok. 27 Şubat 2024’de Sayın Elmas, divan heyetine bir mektup daha yazıyor ve raporun genel kurul üyelerine açıklanmasını istiyor.
Yine ses yok.
Muhtemelen sümen altı oldu ya da kayboldu.
Belki de “Bu bizi bozar” diye çöpe atıldı.

Galatasaray’ın ligin son haftalarında 4 puan öndeyken şampiyonluğu vereceğini düşünmek asla gerçekleşmeyecek büyük bir hayaldir. Ancak balık kavağa çıkarsa, kırmızı kar yağarsa, Sivas’a deniz gelirse olur.
Lig benim gözümde zaten Fenerbahçe’nin iki puan bıraktığı Sivas deplasmanında bitmişti. Şimdi uzatmaları oynuyoruz.
Galatasaray özellikle ikinci yarıda yıldızları, futbolu, seyircisi, olağanüstü konsantrasyonu ile çok kolay ve farklı bir galibiyet aldı. Ve bu son haftalarda, rakip ne kadar gününde olmasa da bu kadar etkili ve enerjik oynamak öyle kolay değil.
İlk yarıya baktığınız zaman sahada tartışmasız Barış Alper gibi bir silahın tartışılmaz üstünlüğü vardı. Öyle iki gol attırdı ki hız, akıl ve kontrolün bileşiminden doğan iki asist.
Bire birde çok rahat ve en önemlisi bu sezon kafasını kaldırmayı öğrendi. Üstelik son paslarda yani asistlerinde, topun hız ayarını sanki eliyle yapıyormuş gibi. Dokun yeter. Ama bazen arkadaşlarından öyle toplar istiyor ki o pasları Tony Kross’un bile atması mümkün

Bir bildirinin sadece giriş kısmını yazıyorum;
“Her türlü tehdide boyun eğen. Adaletten yana zerre tavır koymayıp, koltuğunu kaybetmemek için kendi kaygılarının esiri olup toplumun bölünmesine neden olan...”
Ve bu bildiri, “... tarihin en kötü TFF Başkanı, kurulları ile birlikte istifa etmeli” diye bitiyor.
Bu bildiri, Galatasaray’ın bildirisi. Tavrını net şekilde belirtiyor.
Ve 10 gün sonrası Galatasaray Kulübü, erken genel kurul için imza veren kulüplerin kararını değiştirmesini sağlamak adına delegelere baskı yapıyor. Sayın Büyükekşi’ye de tam destek oluyor.
İnanılır gibi değil. Bu öyle bir bildiri ki, normalde Galatasaraylı yöneticilerin TFF Başkanı Sayın Büyükekşi’nin yüzüne bir daha bakmamaları ya da bakamamaları gerekir.
Şimdi o bildiri yokmuş gibi davranıyorlar. Tam bir kanka oldular. O kadar kısa sürede ne oldu? Ne yaşandı? Bu kadar keskin dönüş nasıl oldu?

Moralsiz bir Fenerbahçe için ligin kader anlarından birisiydi bu maç...
İlk yarıda İsmail’in sakatlığı oyun sistemine darbe vurduysa da, üç puanı almayı başardı.
İki takıma baktığın zaman arada kadro kalitesi bakımından büyük fark var.
Sadece ilk 45 dakikada bile Beşiktaş’ın yetersizliğini net olarak görebiliyorsunuz.
Bir de buna daha ilk yarının ortalarında haklı ve gereksiz şekilde gelen kırmızı kart eklenince Beşiktaş tam anlamıyla maçın bitimini beklemeye başladı.
Ve tabii kırmızı karttan sonra da kaçınılmaz olan Fenerbahçe’nin golü geldi.
Golün hazırlanış bakımından mükemmele yakın oluşunun yanı sıra Tadiç’in göğüs asisti, ilk 45 dakikanın en güzel yanıydı.

Pendikspor önünde maçın sadece üçte birinde etkili oynayan demiyorum, etkili oynamaya çalışan Galatasaray,zayıf rakibini buna rağmen rahat geçti.
Maçın ilk 34 dakikasına bakıyorsunuz,ortada hiçbir şey yok. Rakip kaleye gidemeyen, bol pas hatası yapan, tempoyu kuramayan Galatasaray, Pendikspor’un özellikle orta alanda yaptığı baskıyı bir türlü kıramadı.
Pendik sezonun en çok konuşulan maçlarından biri olan Fenerbahçe karşılaşmasından farklı olarak daha açık bir futbol sergiledi. Bu da onlara Galatasaray’ın kötü futboluna rağmen pahalıya patladı.
İşte Galatasaray için kötü geçen dakikalar da kalite farkı ortaya çıktı. O ana kadar sahada olmayan Icardi, orta alanda kendi başlattığı atakta toplu buluştu ve ceza alanının dışından kadife yumuşaklığı ile topu köşeye bıraktı. Tam bir büyük takım ve büyük futbolcu özelliği oldu bu dakika.
Ondan sonra da işler kolaylaştı. Pendikspor’un gardı iyice düştü.
İkinci yarı Galatasaray için çok kolay geçti. Pendikspor çaresiz bir

Sayın İsmail hocam; şimdi ilk Olympiakos maçının ilk yarısında Zajc ve Krunic ikilisinin başına ne bela açtığını yaşadın...
Paçayı zor kurtardın... Fred, Ferdi ve İsmail ile takımın nasıl dönüştüğünü gördün...
Ve 2. maçın uzatmalarında yani en kritik anlarında yine Zajc ve Krunic’e döndün. Fred, İsmail, Dzeko ve İrfan Can’ı çıkardın, turu verdin.
Neye göre, hangi akla göre, hangi taktik anlayışına göre...
Olmadı hocam. Hiç olmadı...
Neredeyse bir yıllık emeğe kendi ellerinle son verdin...
Senden üç gömlek düşük takıma elendin...

Gelmeyen bir gol

Kelimenin tek anlamıyla yazık oldu. Hiç beklenmedik adamlar, tecrübe ile yüklü adamlar, kalite adamlar öyle penaltılar kaçırdı ki olacak iş değil. Ve Fenerbahçe kendi eliyle, ayağıyla yarı finale yükselemedi.
Oysa her şey harika başlamıştı. İlk yarı Fenerbahçe bir Avrupa maçında nasıl oynanması gerekiyorsa öyle oynadı.Sakin, soğukkanlı, kontrollü, dikkatli.
Hiç acele etmedi.
İleride bastı, rakibine oyun kurma fırsatı vermedi. Kaleciyi sürekli uzun top oynamaya mecbur etti. Ve tabii ki bu topların hepsini Fenerbahçe defansı aldı.
Orta alanda Szymanski, İsmail ile Fred yakın temaslı oynadı. Özellikle İsmail çok etkili oldu. Fenerbahçe çok top kaptı. Ancak Fred bir türlü istediği şekilde top kullanamadı. İleriye taşıyamadı. Zaman zaman da aksadı. Ancak bu eksikliğini tecrübesi ile kapadı.
Tabii ki yine ilk yarının yıldızı İrfan Can Kahveci oldu. Muhteşem bir gol attı. Bir şutunu da kaleci son anda önledi.
Fenerbahçe’nin bu yarıda en önemli artısı rakibine kontratak fırsatı hiç vermemesiydi. Dikkatli Becao ve Djiku’nun yanı

Bu saatten sonra iki takımın da büyük bir hata yapacağını sanmıyorum. Diğer takımlarla aralarında o kadar büyük fark var ki, bu, her maçta ortaya çıkıyor. O yüzden iki takımın da son ana kadar takılacağını düşünmüyorum. Herkes kendini son yılların en büyük finaline şimdiden hazırlasın. Hem psikolojik, hem sosyo ekonomik, hem de adrenalin olarak. Tabii sakinleştiricilerle birlikte...
İki takımı kantara koyduğumuz zaman ağırlıkta oldukları yönler, birbirlerine olan açıklarını kapıyor. Örneğin Galatasaray, alt yapı olarak şampiyonluğa oynamasını bilen kulüp. En ağır stres altında bile çok rahatlar. Kendilerine güvenleri çok fazla. Tabii yetenekli futbolcuları ile de oyuna farklı bir ağırlık koyup rakiplerinin psikolojisini yerle bir eden takım.
Fenerbahçe’de uzun yıllar şampiyon olamamanın stresi var. Ancak takımda öyle tecrübeli futbolcular var ki, bu psikolojik eksikliği rahatlıkla giderebiliyor. Ve son derece yüksek bir aidiyet duygusu var takımda. Bunu Trabzon maçında net olarak gördük. Bence en büyük sıkıntıları, biriken